მაკა ქებურია, 28 წლის, ქობულეთი

„2015 წლის 23 ნოემბერს ორი ტყუპი გოგო შემეძინა. 1 წლის თავზე, 2016 წლის 25 ნოემბერს მსოფლიო ჩემპიონატში, იაპონიაში ვაპირებ ვიასპარეზო. კარატე ბავშვობიდან მაინტერესებდა, მაგრამ ჩემმა მშობლებმა არ მომცეს საშუალება, სერიოზულად დავკავებულიყავი ამ სპორტით. რა გოგოს საქმეაო, მეუბნებოდნენ. სერიოზული ვარჯიში კიო კუშინ კარატეში, მოგვიანებით, 2006 წელს დავიწყე და ერთ წელიწადში ეროვნულ ჩემპიონატში პირველი ადგილი მოვიპოვე. ამის შემდეგ არაერთგზის გავხდი ეროვნული ჩემპიონი. მოგვიანებით ევროპის ჩემპიონატში ორჯერ ვიასპარეზე და ორგზის გავხდი ევროპის ჩემპიონი. ახლა კი მსოფლიო ჩემპიონატზე გამგზავრებას ვგეგმავ. ოჯახს და ბავშვების გაჩენას არ შევუშინებივარ. არასდროს მიფიქრია, რომ ჩემს სპორტულ კარიერას მივატოვებდი. მიუხედავად იმისა, რომ კარიერისა და ოჯახის შეთავსება ურთულესია ქალისთვის, როცა ორი ჩვილი გყავს – ბავშვებს უნდა მოუარო, თავის დროზე გამოკვებო, სადილიც უნდა გაამზადო. ჩემი რეჟიმი შევიმუშავე და მას მივყვები: როცა ბავშვებს ძინავთ, მაშინ ვვარჯიშობ. დღეში 5 საათი მიწევს ვარჯიში. ამ სპორტში ბევრი ქალი იმიტომ არ არის, რომ კიო კუშინი დიდ ძალისხმევას მოითხოვს და რთულია ქალებისთვის ოჯახის საქმესთან შეთავსება. მე ვიცნობ ქალს, რომელიც მსოფლიო დონის სპორტსმენი იყო, ძალიან კარგი შედეგები ქონდა, მაგრამ ოჯახის სანაცვლოდ მოუწია სპორტისთვის თავის დანებება. მე მჯერა, რომ თუ მიზანი მექნება, ყველანაირ მიზეზს გვერდით გადავდებ და კიდევ ბერვჯერ მოვიპოვებ გამარჯვებას. მიხარია, რომ ამაში ქმარიც ხელს მიწყობს. გულდასაწყვეტი ისაა, რომ სახელმწიფოს არ აქვს ფინანსები სპორტსმენის საერთაშორისო ასპარეზზე გასამგზავრებლად, მით უფრო კიო კუშინის მიმდევარი ქალის დასაფინანსებლად. იმედი მაქვს, რომ იაპონიაში ჩემი ასპარეზი მგზავრობის ხარჯების უქონლობის გამო არ გადაიდება და საქართველოს კიდევ ერთ გამარჯვებას ვაჩუქებ“.