შშმ ქალები და მათი აგენტობა

ესმა

თამარ მაჭარაშვილი, 56 წლის, თბილისი

მენჯ-ბარძაყის ორმხრივი დისპლაზიით დავიბადე. ეს ის პრობლემა არ არის, რომელიც სწორი მიდგომების შემთხვევაში ადამიანს შეზღუდული შესაძლებლობის მქონედ აქცევს, მაგრამ მე „ჩვენი ტრადიციული აკვნის წყალობით“, ზუსტად ასე დამემართა. სახსარს თვითგანკურნების უნარი გააჩნია და აკვნის ნაცვლად, ჩვეულებრივ საწოლში რომ ვწოლილიყავი და შებოჭვით სახსარი არ დათრგუნულიყო, სრულიად ჯანმრთელი

თამარ წერაძე, 41 წლის, დუშეთის შეზღუდული შესაძლებლობის პირთა პანსიონი

„გალში დავიბადე. სრულიად ჯანმრთელი ბავშვი ვიყავი. ალბათ, იმიტომ, რომ მნიშვნელოვანი აცრა არ გამიკეთეს, 5 წლის ასაკში პოლიომიელიტის ვირუსი შემეყარა. სოფელში ისე ვერ მიმკურნალეს, როგორც საჭირო იყო – ხერხემლიდან არასწორად ამომიღეს დიდი რაოდენობის სითხე და რაღაც ნაწილი მაშინ დაზიანდა. მას მერე, ფეხზე აღარ დავმდგარვარ. ამ მდგომარეობის გამო,

მარიკო კობახიძე, 35 წლის, თბილისი

„ორ წლამდე სრულიად ჯანმრთელი ვიყავი. ორი წლის ასაკში მაღალი სიცხეები დამეწყო, საქართველოში ვერ დაადგინეს რა მჭირდა და ერთი წლის დაგვიანებით, რუსეთში დამისვეს დიაგნოზი - რევმატოიდული პოლიართრიტი. საქართველოში ეს დაავადება ყოველ მეათე ხანშიშესულ ადამიანს აქვს, მაგრამ მე ადრეულ ასაკში აღმომაჩნდა და დროთა განმავლობაში რთულ ფორმებში გადავიდა.

სალომე შეკიშვილი, 29 წლის, თბილისი

„ყველაზე მეტად გადაჭარბებული მზრუნველობა არ მსიამოვნებს. როცა ხედავენ, რომ ხელჯოხით გადავაადგილდები, მაშინვე დახმარებას ცდილობენ, მიუხედავად იმისა, მჭირდება ეს თუ არა, ან ჩემ ნაცვლად ასრულებენ წინადადებას. ერთხელ, დედასთან ერთად, პირადობის დამადასტურებელი ბარათის ასაღებად მივედი იუსტიციის სახლში. მომსახურე პერსონალი მე არ მაქცევდა ყურადღებას და ჩემ მაგივრად, დედაჩემს

ნუკა (ნუნუ) გვიჭიანი, 43 წლის, ლენტეხი

''ლენტეხის რაიონის სოფელ ხელედში ცერებრალური დამბლით დავიბადე, 9 კლასიც იქ დავამთავრე. ჩემმა მშობლებმა იმდენი იბრძოლეს, 5 წლის ასაკში ფეხზე დამაყენეს და წლების განმავლობაში დამოუკიდებლად სიარული შემეძლო. 30 წლის რომ ვიყავი, ფეხის ანთება დამემართა, რის გამოც სიარულის შიში დამეწყო და მას შემდეგ დამოუკიდებლად ვეღარ გადავაადგილდები. 15 წლის

მაცაცო ხაჭაპურიძე, 33 წლის; ანა ხაჭაპურიძე, 23 წლის

მაცაცო: „მე ვოლფრამის სინდრომის მქონე პირი ვარ, მრავლობითი შეზღუდვით - უსინათლო, სმენადაქვეითებული, შაქრიანი და უშაქრო დიაბეტით. ეს ოთხივე სიმპტომი ვოლფრამის სინდრომის გამოვლინებაა. ორწლინახევრის ვიყავი, როცა სიმპტომები პირველად გამოვლინდა. შაქრიანი დიაბეტი დამემართა, თუმცა დიაბეტი ძალიან ბევრს აქვს და მაშინ არც დასმულა კითხვა, სხვა რამესთან ხომ არ გვქონდა საქმე.

ნანა ჩერქეზიშვილი, 60 წლის, თბილისი

მარიამი როცა დაიბადა

სალომე კვარაცხელია, 30 წლის, თბილისი ლანა კვარაცხელია, 28 წლის, და

სალომე: „ჩემი დიაგნოზი ორმხრივი სენსონევრალური, უმძიმესი, მეოთხე ხარისხის სმენის დაქვეითებაა. 2015 წელს, პირველად შევამჩნიე სმენის ხარვეზები და შესამოწმებლად რომ მივედი, მარჯვენა ყურში უკვე 60%-ით იყო სმენა დაქვეითებული, მარცხენაში კი - 30%-ით. მკურნალობა დავიწყე, გადასხმები გამიკეთეს, სმენის დაქვეითების პროცესი რომ შეეჩერებინათ, მაგრამ არ მიშველა. მალე ორივე ყურში