„რეჟისორობა ყოველთვის მინდოდა. ბათუმის ხელოვნების ინსტიტუტში გაიხსნა კინოსარეჟისორო და როცა პირველად გამოაცხადეს მიღება, კულუარული ინფორმაცია გაჟღერდა - გოგონებს არ ღებულობენო. ინსტიტუტში თვლიდნენ, რომ გოგოს საქმე არ იყო კინორეჟისორობა. ერთი გოგო იყო იმ წელს თურმე, ვისაც უნდოდა ჩაბარება და ურჩიეს, რომ კინომცოდნეობაზე გადაეტანა საბუთები. მართლაც, პირველ
„3 თვის ორსული ვიყავი, რომ ქვრივი დავრჩი. ძალიან ახალგაზრდამ გავაჩინე ბიჭი და გავზარდე. მართალია ოჯახი მეხმარებოდა ბავშვის გაზრდაში, მაგრამ მეც ბევრს ვშრომობდი: ვმუშაობდი სასათბურე მეურნეობაში. სამუშაოს დასრულებისთანავე მივდიოდი საგზაო დეპარტამენტში და იქ გვიანობამდე ვალაგებდი 12 ოთახს. ამ შრომის შედეგად მივიღე 2-ოთახიანი ბინა ქობულეთში. რადგან დედა
"ოჯახიდან არასოდეს ვყოფილვარ შეზღუდული ან სახლში გამოკეტილი. პირიქით, როგორც კი ავიდგი ფეხი და გარეთ გამოვედი, მას მერე სულ გარეთ ვარ. მაგრამ, სამსახურთან დაკავშირებით კი მქონია პრობლემები. მთელი ბათუმის მასშტაბით, ერთი წლის განმავლობაში ვაგზავნიდი სამსახურზე განაცხადებებს და თითქმის ყველგან მაქვს გაგზავნილი. გასაუბრებაზე პირდაპირ მეკითხებოდნენ, შევძლებდი თუ
„ვფიქრობ, ბიჭად რომ დავბადებულიყავი, ჩემი ცხოვრება ბევრად უფრო მარტივი იქნებოდა. რამოდენიმე წლის წინ დღიურებს ვწერდი, არდადეგებზე გაკეთებული ჩანაწერების კითხვისას აღმოვაჩინე, რომ ყველგან ერთსა და იმავეზე ვწუწუნებ - ჩემი უმცროსი ძმა მთელი დღე ზღვაზეა, კომპიუტერულ თამაშებს თამაშობს, ტელევიზორს უყურებს ან მეგობრებთან ერთობა. მე საყვარელი საქმიანობისთვის ნაკლები
„27 წლის ვიყავი მეზობელმა, ჩხუბში ქმარი რომ მომიკლა. იმ პერიოდში 2 მცირეწლოვანი შვილი, 1 წლის ანა და 6 წლის მარიამი, დამრჩა, ასევე ავადმყოფი, საწოლს მიჯაჭვული დედამთლ-მამამთილი. მე კიდევ ერთადერთი მარჩენალი და მზრუნველი ადამიანი აღმოვჩნდი, რომელსაც მთელი ოჯახისთვის უნდა მოევლო. იმ პერიოდში ბავშვებს მარჩენალმოკლებულის პენსია დაენიშნათ
„ყველაზე მეტად ზაფხული მიყვარს. იმიტომ, რომ ზაფხულის სეზონის დაწყება მიხარია, როცა აქ ბევრი ხალხი ჩამოდის და ძველ მეგობრებს ვხვდები და ახალ ადამიანებს ვიცნობ. ქობულეთის ფიჭვნარის ტერიტორიაზე ვიკრიბებით ხოლმე. ზაფხულში აქ ყველაფერი გაცოცხლებულია - კაფეები, ბარები, დისკოთეკები. სექტემბრიდან კი ყველა ბრუნდება ქალაქში და ცარიელდება ქობულეთი. მაშინ
„21 წლის ვიყავი, რომ მომიტაცეს. მაშინ კომუნისტური წყობა იყო და ყველანაირი რელიგია იდევნებოდა. ოჯახებს უწევდათ ჩუმად შეენახათ თავისი სარწმუნოება ან საერთოდ არ გაკარებოდნენ ეკლესიას. მეც მოუნათლავი ვიყავი, როცა გავთხოვდი. ერთ დღეს ჩემი მამათილი შემოვიდა ჩემს ოთახში და მკითხა, რომელი სარწმუნოების მიმდევარი ვიყავი. როცა გაიგო, რომ
„მე-8 კლასში ვიყავი დედას თურქეთში გავყევი პლანტაციაში სამუშაოში მისახმარებლად. ხელმოკლედ ვცხოვრობთ. პროფესიის არჩევის დრო როცა დამიდგა, გადავწყვიტე არჩევანი გამეკეთებინა ისეთ პროფესიაზე, რაც მაინტერესებდა და რაც ჩვენს შემოსავლებს გაზრდიდა. ჩემი თანატოლი გოგოები ძირითადად „ქალურ“ პროფესიებს ირჩევენ, მაგრამ მე ზღვაოსნობის კუთხით გადავწყვიტე წასვლა. მეზღვაურებს ყოველთვის კარგი ანაზღაურება
„ახალგაზრდებს ვურჩევ: გაუფრთხილდით ერთმანეთს და გაუფრთხილდით დროს