რა მოხდა ქუჩაში „ზუსტად ორი წლის წინ, 2016 წლის 20 თებერვალს მოხდა ეს ამბავი. ახალი დაწყებული მქონდა სამსახური, პარალელურად ბავშვებს ვამზადებდი ინგლისურსა და მათემატიკაში, ამიტომ საღამოობით გვიან ქავთარაძიდან სოლოლაკში მიწევდა ხოლმე წასვლა, ღამე კი, დაახლოებით 12 საათისთვის დიღმის მასივში, სახლში დაბრუნება. იმ დღესაც, დიდუბის მეტროდან სახლამდე
ბავშვობის ჰორორ სთორი „ზუსტად ვიცი, როცა ამას ქალი მკითხველი წაიკითხავს, ბევრს საკუთარი ისტორიაც გაახსენდება, რადგან იმ კულტურაში სადაც ვართ, ეს ამბები არა ერთერული შემთხვევა, არამედ გავრცელებული და წახალისებული პრაქტიკაა. სექსუალურ შევიწროებაზე მინდა ვისაუბრო. პირველად 11 წლის ვიყავი, ეს რომ შემემთხვა. თბილისში, მოქმედი პოლიკლინიკის ზედა სართულზე ვცხოვრობდით დევნილები.
„მე და მამა ვცხოვრობთ ქირით. მამას გულის დაავადება აქვს და კვირაში 100 ლარის წამლები მაინც სჭირდება. დედა ესპანეთშია მიგრანტი და ისე მოხდა, რომ დედიკოს მოხუცი გარდაიცვალა, რომელსაც უვლიდა და დარჩა უსამსახუროდ. ისე დაემთხვა, რომ იმ პერიოდში მეც უსამსახუროდ ვიყავი და იმისათვის, რომ ქუჩაში არ დავრჩენილიყავით
„12 წლის ვიყავი ჩემი ორიენტაცია რომ გავაცნობიერე, თუმცა ძალიან ვმალავდი. ჩავიკეტე ჩემს თავში და ვმალავდი ამ ყველაფერს. ძალიან გამიჭირდა, გააზრება გამიჭირდა, საკუთარი თავის პოვნა გამიჭირდა. თითქოს ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ მაინც რაღაც მაწუხებდა შინაგანად. ჩემი უახლოესი მეგობარი მიყვარდა, მაგრამ არ მითქვამს, მეშინოდა მისი დაკარგვის. მეშინოდა