თემები

მერი ძაგნიძე, 81 წლის, ქობულეთი

„ახალგაზრდებს ვურჩევ: გაუფრთხილდით ერთმანეთს და გაუფრთხილდით დროს

ნათია გვიანიშვილი, 30 წლის, თბილისი

„ჩემს იდენტობას სახელი 17 წლის ასაკში დავარქვი, მაგრამ სახელის დარქმევა არ იყო ძნელი იმიტომ, რომ გააზრება რომ ლესბოსელი ვიყავი ძალიან ლოგიკური იყო. ბავშვობიდან მომწონს ქალებთან ყოფნა, სოციალურადაც და ემოციურადაც და მოზარდობაში კიდევ სექსუალური ასპექტი რომ დაემატა, ძალიან ჰარმონიულად ჩაჯდა. ყველაზე უარყოფითი გამოცდილება, რაც მქონია, დაკავშირებულია ჩემს

მარიკა ქავთარაძე, ხადას ხეობა, სოფელი წკერე

„სკოლა წარჩინებით დავამთავრე და სამედიცინო სასწავლებელში მოვეწყვე. ძალიან მინდოდა ამ სფეროში მუშაობა გამეგრძელებინა. მერე გავთხოვდი, შვილები შემეძინა და სწავლის გაგრძელება ვერ მოვახერხე. შვიდი შვილი მყავს. უფროსი 17 წლისაა, უმცროსი 9 თვის. იმის გამო, რომ ხადას ხეობაში საბავშვო ბაღი არ გვაქვს, ბავშვების მარტომ გაზრდა მომიწია და

გული ხურცილავა, 74 წლის, ქობულეთი

„მეშვიდე კლასში ვიყავი, რომ შემიყვარდა. ერთნამეთს არც კი ვიცნობდით, სიმღერებით გადავცემდით გრძნობებს. როცა მის სოფელში ჩავიდოდი, მის მელოდიებს გავიგონებდი და მეც სიმღერებით ვპასუხობდი. ერთხელ, ჯარობაზე, სათამაშო მოედანზე შევხვდით და ცოლობა მთხოვა. შევეხვეწე, სკოლას დავამთავრებ, მუსიკალურ სასწავლებელში ჩავაბარებ და გამოგყვები-თქო. დამეთანხმა. სკოლის დამთავრების შემდეგ ჩამომაკითხა. მაგრამ

ნუცა, 24 წლის, თბილისი

"ჩემს თავს ქვიარს ვეძახი. არც ერთს არ მივეკუთვნები, არც ლესბოსელს, არც ბისექსუალს, მაგრამ ურთიერთობისას უპირატესობას გოგოებს ვანიჭებ. საკუთარ თავს დაახლოებით 2 წლის წინ გამოვუტყდი და პირველ რიგში მეგონა, რომ ღმერთი დამსჯიდა. რელიგიური და მორწმუნე ვიყავი იმიტომ, რომ ასე გამზარდეს. არ ვიცოდი მართლმადიდებლობის იქით თუ რამე არსებობდა.

მაკა ქებურია, 28 წლის, ქობულეთი

„2015 წლის 23 ნოემბერს ორი ტყუპი გოგო შემეძინა. 1 წლის თავზე, 2016 წლის 25 ნოემბერს მსოფლიო ჩემპიონატში, იაპონიაში ვაპირებ ვიასპარეზო. კარატე ბავშვობიდან მაინტერესებდა, მაგრამ ჩემმა მშობლებმა არ მომცეს საშუალება, სერიოზულად დავკავებულიყავი ამ სპორტით. რა გოგოს საქმეაო, მეუბნებოდნენ. სერიოზული ვარჯიში კიო კუშინ კარატეში, მოგვიანებით, 2006 წელს

თათო მახარაძე, 21 წლის, ბათუმი

"ამპუტაცია ჩემი ოჯახისთვის იყო მოულოდნელი, თორემ მე უკვე ხშირად ვფიქრობდი ამაზე და ვემზადებოდი. 7 წლის განმავლობაში ხელი უფუნქციოდ იყო და ტკივილები ცალკე მაწუხებდა. ფინანსური მდგომარეობა უკვე ისეთი დაგვიდგა, აღარაფერი შეგვეძლო. რაც კი გვქონდა ღირებული, ყველაფერი გაიყიდა და ეს უფრო მაწუხებდა, იმიტომ რომ ჩემ გარდა ორი