სამეგრელო-ზემო სვანეთი

აპრილი 8, 2020 In გენდერი და ომი – ქალების გამოცდილება კონფლიქტურ ზონებში, დევნილი ქალები, თემები, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი

26 წლის ანონიმი რესპონდენტი გალიდან

„ქალები საქართველოდან“ პერიოდულად შემოგთავაზებთ ქალების ისტორიებს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან. ამ ქალებისთვის ახლა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ეგულებოდეთ სანდო პლატფორმა, სადაც თავის ხმას გააჟღერებენ და სათქმელს მოჰყვებიან. ჩვენი პირველი რესპონდენტი აფხაზეთში მცხოვრები ქალია, რომელმაც საკუთარი და ოჯახის უსაფრთხოების მიზნით, კონიფიდენციალურად დარჩენა ამჯობინა. ინტერვიუ ერთ-ერთი საკომუნიკაციო პლატფორმის მეშვეობით, დისტანციურად ჩავწერეთ.

ივლისი 18, 2019 In გენდერი და ომი – ქალების გამოცდილება კონფლიქტურ ზონებში, დევნილი ქალები, ე-ი, თემები, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი

იმედა ლომაია, 44 წლის, გალის რაიონი, სოფელი განახლება

„როცა აფხაზეთი დავკარგეთ და გამარჯვებული აფხაზები საზღვართან მოვიდნენ, დევნილებად ნათესავის ოჯახში, ზუგდიდის რაიონის სოფელ ორსანტიაში აღმოვჩნდით. ჩვენი უბედურებაც აქედან დაიწყო. გალის რაიონში ამ ადგილს „დაბალ ზონას“ ეძახდნენ, თითქოს სამშვიდობო ტერიტორია იყო, ხალხი გადადიოდა, ახალგაზრდები - არა, ძირითადად, ასაკოვანი ხალხი შედიოდა თავის სახლ-კარში და თუ რამე საჭმელი

მარტი 17, 2019 In კ-პ, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი, სოფლად მცხოვრები ქალები – ფერმერი ქალები და ქალები ბიზნესში

მანონი ახვლედიანი, 48 წლის, სოფელი ღვირიში, ცაგერის მუნიციპალიტეტი

„სერტიფიცირებული მასწავლებელი ვარ, ღვირიშის საჯარო სკოლაში ვმუშაობ. ასევე ვარ მაჟორიტარი დეპუტატი ჩვენი თემიდან, ცაგერის მუნიციპალიტეტში. ჩემი გადაწყვეტილება, რომ დეპუტატი გავმხდარიყავი, ოჯახმა და საზოგადოებამ კარგად მიიღო, წინააღმდეგობა არავის გაუწევია, პირიქით. მანამდე 15 წელი სოფლის მაღაზიაში ვმუშაობდი. შეურაცხყოფად არავინ მიიღოს, მაგრამ მაღაზიაში მომუშავე ადამიანს ხშირად ვაჭრუკანად მიიჩნევენ

მარტი 9, 2019 In გენდერი და ომი – ქალების გამოცდილება კონფლიქტურ ზონებში, დევნილი ქალები, კ-პ, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი

მალო კოტუა, 27 წლის, გალის რაიონი, საბერიო/ზუგდიდი

13 წლამდე აფხაზეთში ვცხოვრობდი. ჩემი მშობლები ახლაც იქ არიან, საბერიოში. ჩემმა და-ძმამაც იქ დაამთავრა სკოლა. 13 წლის რომ გავხდი, დედაჩემის დაჟინებული მოთხოვნით, ზუგდიდში, ბებიასთან უნდა გადავსულიყავი საცხოვრებლად. ბებია მაშინ მარტო ცხოვრობდა ზუგდიდში და დახმარება ჭირდებოდა. რადგან უფროსი შვილი ვიყავი, უარი ვერ ვუთხარი, თორემ ჩემთვის ისეთი

სექტემბერი 25, 2017 In ე-ი, თემები, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი, სხვადასხვა ბრძოლები

ეკა ბაჩილავა, 30 წლის, მარტვილი

„მარტვილში ვცხოვრობ, კანიონთან ახლოს, მშობლებთან, ძმასთან, რძალთან და ძმის ორ პატარა შვილთან ერთად. ქუთაისის აკაკი წერეთლის უნივერსიტეტი მაქვს დამთავრებული, მაგრამ ჩემი პროფესიით არასოდეს მიმუშავია. მთელი ბავშვობა აქ მაქვს გატარებული. თბილისიდან ჩამოსულ სტუმრებთან ერთად, მთელ დღეებს ბუნებაში და წყალში ვატარებდი. მდინარე ჩემი სახლის წინ არის და იქ

სექტემბერი 5, 2017 In თემები, ჟ-ქ, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი, სოფლად მცხოვრები ქალები – ფერმერი ქალები და ქალები ბიზნესში

ქეთო ნინიძე, 34 წლის, მარტვილი

„შეიძლება ცოტა არადამაჯერებლადაც ჟღერდეს, მაგრამ სოფლად ცხოვრება ყოველთვის მინდოდა. ბიჭები, რომლებიც მიყვარდებოდნენ, ან მოხეტიალეები იყვნენ, ან - რეგიონში დაბადებულები და გაზრდილები. ამას წინათ გავაცნობიერე, რომ ჩემი პროფესიული ინტერესებიც, სწორედ, ამ თემებს უტრიალებდა - რომანტიზმი ლიტერატურაში, სენტიმენტალური რომანი, ბუკოლიკური და პასტორალური პოეზია, ღვინის ჟურნალისტიკა

ივლისი 7, 2017 In თემები, ლბტქ ქალების უფლებები, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი, ღ-ჰ

ცაბუნია ვართაგავა, 26 წლის, სოფელი ხეთა, ხობის მუნიციპალიტეტი

„სახელი -------- უფროს თაობაში „მიხოს გოგო ვარ“. ჩემს თაობაში „ცოტნეს და“. სახელი მამამ დამარქვა, კონსტანტინე ლორთქიფანიძის მოთხრობის „ცაბუნია“-ს გამო. მეორე მსოფლიო ომის დროს ცაბუნია აბულაძე ეძებს დაჭრილ მამას. ის ყოველდღე სამტრედიის სადგურზე დადის, რომ ომიდან ჩამოყვანილ დაჭრილებს გამოჰკითხოს მამის ამბავი. ასეთი სიუჟეტი აქვს მოთხრობას და მას ჩემი

ივლისი 5, 2017 In ა-დ, გენდერი და ომი – ქალების გამოცდილება კონფლიქტურ ზონებში, დევნილი ქალები, თემები, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი

გული ჭითანავა, 68 წლის, სოხუმი/ანაკლია ლია (ჭითანავა), 66 წლის, სოხუმი/ანაკლია…

გული ჭითანავა: „ბოლო ადამიანების სიაში ვიყავი, ვინც სოხუმი დაცემის დღეს დატოვა. მანამდე იქ ვიყავი. ჩემი ძმა და შვილი იბრძოდა და ხომ ვერ მივატოვებდი?! გაუბიცებს რომ ისროდნენ, ხმას როგორც კი გავიგებდით, ბუნკერებში გავრბოდით თავის შესაფარებლად. კი არ გვაფრთხილებდნენ, ინტურიციით ვხვდებოდით, რომ უნდა გავქცეულიყავით და მივრბოდით. ღამით სანთლებსაც

ივლისი 3, 2017 In ა-დ, თემები, რეგიონები, სამეგრელო-ზემო სვანეთი, ქალი პოლიტიკაში

ანი წითლიძე, 29 წლის, ზუგდიდი

„ძაღლში გაცვლილი გურული ხარო“, მაგრამ მერვე თაობაა ზუგდიდში ვცხვრობთ. სკოლა 2003 წელს დავამთავრე. მაშინ, როცა მისაღებ გამოცდებზე ისევ დიდი კორუფცია იყო. დედა მასწავლებელი მყავს, მამა ყოფილი ფეხბურთელი, რომელიც უმუშევარია და ძირითადად, სოფლის მეურნეობით არის დაკავებული, ძმა ჩემზე პატარაა. შესაბამისად, შესაძლებლობა არ მქონდა თბილისში წავსულიყავი სასწავლებლად. ამ