"სულ ვამბობ, რომ თელავი „დაბერდა.“ როგორც ყველა სხვა რეგიონში, აქედანაც ხდება "ახალგაზრდა ტვინების" გადინება - ბაკალავრიატს დაასრულებენ თუ არა, დიდ ქალაქებში მიდიან. ჩვენ თუ არ შევცვლით, სხვა ისე შეცვლის, როგორც მას სურს და ვხედავთ, რომ ასეთმა შეცვლამ დიდი სიკეთე ვერ მოგვიტანა. უკვე რამდენიმე წელია, თელავში, ახალგაზრდული ინტერესების
სპორტი „იმის გარდა, რომ სკოლის მოსწავლე ვარ, სპორტით ვარ დაკავებული, კერძოდ კი მეკლდეურობით. მეკლდეურობა არის ცოცვა ხელოვნურად გაკეთებულ კედელზე, რომელზეც სხვადასხვანაირი ხელმოსაჭიდებია დამაგრებული და ისინი განლაგებულია სირთულის მიხედვით. მოკლედ რომ ვთქვათ, ეს არის კლდეზე ცოცვა. ახლაც ვცოცავთ ნამდვილ კლდეებზე, მაგრამ რახან თბილისში ამის დიდი შესაძლებლობა არ
სკოლა ------------- "გორის ერთ-ერთი საჯარო სკოლის მეცხრე კლასში ვსწავლობ. სკოლას რომ შევხედოთ სხვადასხვა მხრიდან, ბევრ დადებითს და უარყოფითს აღმოვაჩენთ. დავიწყებ იქიდან, რომ სკოლა ერთადერთი თუ არა ერთ-ერთი საშუალებაა ადამიანის პიროვნული განვითარებისთვის და აღზრდისთვის, რადგან ჩვენი ცხოვრების და ყოველდღიურობის უდიდეს ნაწილს სკოლაში ვატარებთ. ასე ვთქვათ, იქ ვანსხვავებთ შავს
მასწავლებლები და მათი დამოკიდებულებები ------------------------------------------------------------------ "ხანდახან მგონია, რომ ჩვენი სკოლა და მასწავლებლები ისევ ძველ, საბჭოთა დროში არიან ჩარჩენილები. ამგვარი დამოკიდებულებები მგონი, თითქმის ყველა საჯარო სკოლაშია. აი, მაგალითად, ერთ-ერთი საგნის მასწავლებელი პირველად რომ გაგვეცნო, ბიჭებს უთხრა, რომ ბიჭებს უფრო მეტად მიექციათ მისი საგანისთვის ყურადღება, რადგან ეს საგანი, როგორც
ანასტასია: „ფიზიკა-მათემატიკურ სკოლაში ვწავლობ. რამდენიმე ხნის წინ შემატყობინეს, რომ ამერიკულ აკადემიას ქონდა ინიციატივა, რობოტიკით დაინტერესებული მოსწავლეები შეეკრიბა სხვადასხვა სკოლიდან და ამ გუნდს საქართველოს სახელით უნდა ეასპარეზა პირველ გლობალურ რობოტების ოლიმპიადაში, რომელიც ვაშინგტონში ჩატარდა. ასე გავიცანით ერთმანეთი
„პატარაობაში, სკოლის ასაკამდეც, ჩემი გარეგნობის გამო (ღია, გრძელი, ხვეული თმა მქონდა) ყოველთვის რეაქციები იყო ჩემზე „ვაიმე, რა საყვარელია, ბარბის თოჯინას ჰგავს
„პირველად სკოლის მიმართ პროტესტი მეშვიდე კლასში გამიჩნდა, როცა სკოლამ ის კლასი დაყო ტექნიკურად და ჰუმანიტარულად, რომელთან ერთადაც პირველი კლასიდან მოვდიოდი. ახალ ბავშვებთან შეწყობა ძალიან გამიჭირდა და სწავლის რეჟიმიც ამერია. მას მერე რამდენიმე სკოლა გამოვიცვალე, იმ იმედით, რომ სადღაც მივაგნებდი იმ სიტუაციას, რომელიც მჭირდებოდა. საერთოდ ვფიქრობ, რომ
„სულ თავიდან ფემინიზმი გორის ახალგაზრდულ ცენტრში აღმოვაჩინე, რომელიც გაეროს ასოციაციის ერთ-ერთი პროექტის ფარგლებში ხორციელდებოდა. ამ ცენტრში რამდენიმე შეხვედრაზე გაჟღერდა სიტყვა „ფემინიზმი“. თავიდან, ნამდვილად, ტერმინის დონეზეც კი არ ვიცოდი მისი მნიშვნელობა. უბრალოდ, იმ პრობლემებს, რასაც გენდერული და ფემინისტური პრობლემები ქვია, ვგრძნობდი სკოლაში, გარემოში, რაღაც დონეზე, შეიძლება
„ხშირად მესმის, რომ ახალგაზრდობა ცხოვრების საუკეთესო პერიოდია, რადგან შეცდომების დაშვება ყველაზე მეტად ამ დროს არის მიღებული. ჩვენ ხომ მათ ხარჯზე ვსწავლობთ და ვყალიბდებით პიროვნებებად. შეგვიძლია ვაკეთოთ ყველაფერი, ოცნებები მიზნებად ვაქციოთ და შევიქმნათ სასურველი მომავალი. თუმცა, ჩემი აზრით, ახალგაზრდობა რთული უფროა, ვიდრე კარგი, რომელსაც პატარა ასაკთან ერთად