მახსოვს ის განცდა, გამთენიისას, სიღნაღის ტაძრიდან, დილის წირვისას სახლში რომ ვბრუნდებოდი, როგორი ამაყი და ქედმაღალი ვიყავი, რომ სოფელს ეძინა, მე კიდევ, “ვიშ ნაღვაწი, ნაამაგარი, სხვებისთვის მლოცველი მოვდიოდი
თამაშის დროს თვალში „შპრიცი“ შემერჭო 4 წლის ასაკში
„რაკუშკებიან კაფეში ვარ, ფრიდასთან“ - ასე უთხრა ტელეფონში ერთმა ჩვენმა კლიენტმა მეგობარს. მას მერე კაფეს „რაკუშკები“ დაერქვა, მე - ფრიდა. ჩემი ხელით მოხატული და გაფორმებული კაფის ფერები - ყვითელი, ცისფერი და თეთრი ფერები - მექსიკურია. ჩემი ნაწნავები და თმაში გაბნეული ყვავილები - ფრიდასეული. ამით გაითვქა
"მუსიკალურ ოჯახში ვარ გაზრდილი და ამიტომ, მუსიკასთან ყოველთვის მჭიდრო კავშირი მქონდა. 4 წლიდან ხან ვმღეროდი, ხან ფორტეპიანოზე და დრამზე ვუკრავდი. მოკლედ, ბევრი ექსპერიმენტი მაქვს ჩატარებული და ყველა ჟანრის მუსიკა მომისინჯავს. ელექტრონული მუსიკა ადრეული ასაკიდან მიზიდავდა და მაინტერესებდა, მაგრამ მუსიკის კეთება უზბეკეთში ცხოვრებისას დავიწყე, სადაც მშობლებთან ერთად
„ბავშვობიდან მიყვარდა ბურთის თამაში. სულ აქტიური ვიყავი. მაშინ, როდესაც გოგოები ბიჭებს ეპრანჭებოდნენ, მე ბურთს ვეპრანჭებოდი. მამამ შემაყვარა სპორტი, 9 წლიდან ფეხბურთს ვთამაშობდი. ხობში, სანამ გუნდი არ იყო და შეიქმნებოდა, მამა მავარჯიშებდა. თამაში რომ დავიწყე, მეზობლებისგან იყო დამოკიდებულება, რომ „გოგოა და რას ერჩით?!“, მაგრამ არ მაინტერესებდა სხვისი
„ნახევრად ცარიელი იყო ჩვენი სოფელი იმ ღამით. უკვე დაძინებას ვაპირებით მე და დათიკო, ვიღაცამ კარზე რომ დაგვიბრახუნა. გაიქეცით, დაიმალეთ სადმე, აფხაზები მოდიან და ვინც დარჩენილები არიან, ყველას კლავენო. როგორც ვიყავით ჩაცმულები ისე გავიქეცით. მე პერანგი მეცვა და ხალათი, ფეხშიშველი ვიყავი. მარტო სანთლის ჩაქრობა მოვასწარი, სახლი
"ორი წლის წინ, მეორე კურსზე გადავწყვიტე, უნივერსიტეტში სწავლის პარალელურად, მემუშავა. მოკლედ, გასაუბრება გავიარე SPAR Georgia-ში. სამუშაოს აღწერილობის მიხედვით, რამდენიმე დღიანი ტრეინინგიც უნდა გამევლო მუშაობის დაწყებამდე. მაგრამ, პირდაპირ ერთკვირიანი სტაჟირება და მუშაობა დავიწყე იმ საქმეზე, რომელიც მანამდე არასოდეს მიკეთებია. ხელშეკრულების პირობების მიხედვით, ცვლებში უნდა მემუშავა -
„ვფიქრობ, სწორედ ჩემს ოჯახში არსებულმა სტერეოტიპებმა განაპირობა ჩემი პროფესიული არჩევანი, შემესწავლა ბავშვთა ფსიქოლოგია და მებრძოლა ბავშვების უფლებებისთვის, განსაკუთრებით ბავშვობის ასაკში გადატანილი ტრავმები მაინტერესებდა, ხოლო რაც მე თვითონ გავხდი დედა, მას შემდეგ მაინტერესებს ჰუმანური და ეგზისტენციალური საკითხები აღზრდასა და განათლებაში. ჩემს სახლში ეგონათ, რომ ბავშვი რადგან პატარაა
"ეს მეც გარკვული პერიოდის შემდეგ აღმოვაჩინე - რომ არა ჩემი შვილი, ბევრ რამეს არ გავაკეთებდი ისე, როგორც გავაკეთე და სხვაგვარად გავაგრძელებდი ცხოვრებას