„პატარა გოგო ვიყავი, როდესაც გავთხოვდი. ჩვენ დროს ჰო ასე იყო - გაკვეთილიდან უცებ გაურკვეველ სიტუაციაში აღმოჩნდებოდი და ამას გათხოვება ერქვა. 16 წლისამ შვილი გავაჩინე. სკოლაში სწავლის პერიოდში ერთ-ერთი წარჩინებული სტუდენტი ვიყავი, სკოლის შემდეგ უნივერსიტეტში გავაგრძელე სწავლა, როდესაც ჩემმა ქმარმა ნარკოტიკი შემომთავაზა. „ერთნაირ ხასიათზე ვიქნებით, ერთნაირად
„მე გულახდილი ლაპარაკი მიყვარს
„(სალომე) იმის გამო რომ ვართ დევნილები და განვიხილებით მოწყვლად ჯგუფებად, აქ, წეროვანში ორი არასამთავრობო ორგანიზაცია მუშაობდა და სხვადასხვა პროექტებს ახორციელებდა. შეიძლება ითქვას, რომ 2009 წლის ზამთრიდან დავიწყეთ სხვადასხვა ღონისძიებებში მონაწილეობა. მე და თეონა ინგლისურში ვემზადებოდით ერთად და ის სულ იძახდა, რომ არ მესმის ხალხის, რომელიც
„მესტიაში ვცხოვრობდით, თუმცა ჩვენთვის გამორჩეულად საყვარელი ადგილი ლაჰილი იყო, სადაც ბებიასთან და ბაბუასთან ზაფხულობით ვისვენებდით ხოლმე. ჩვენ ჩვენი სამოთხე გვქონდა. ბებია და ბაბუა ყველაფერს აკეთებდნენ ჩვენი ბედნიერებისთვის. 90-იანი წლები და გაჭირვების პერიოდი იყო, თუმცა ამის მიუხედავად, ჩვენ არაფერი გვაკლდა, ჩვენები მეურნეობას ეწეოდნენ, კარგად ვცხოვრობდით, ყველაფერი
„ბუნებრივი პროტესტი აკრძალვების მიმართ მუდმივად მქონდა, მაგრამ ამას სქესის გამო ჩაგვრის სახელი მოგვიანებით დავარქვი, როცა მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი გავხდი. ჯერ კიდევ პატარაობაში ვხვდებოდი, რომ ჩემი ძმა ბევრად უფრო მომგებიან მდგომარეობაში იყო, ვიდრე მე. ბევრი ძალისხმევის შედეგად მომიწია ამერჩია ის პროფესია, რაც მინდოდა; თან მესწავლა და
„სკოლის ასაკიდან მიწევდა არჩევანის გაკეთება ჩემს ქცევასა და ინტერესებს შორის. სულ ასე მისვამდნენ საკითხს, როგორ შეიძლება ერთდროულად კარგად სწავლობდე და იყო ცელქი გოგო? ამ სტერეოტიპს მოგვინებით, სტუდენტობის ასაკშიც გადავაწყდი, როცა ჩემს სადოქტორო კვლევასთან ერთად გადავწყვიტე ფიტნეს სპორტსმენი გავმხდარიყავი. დიდი იმედი მაქვს მალე განვაახლებ მუშაობას ჩემ სადოქტორო
„პატარაობაში, სკოლის ასაკამდეც, ჩემი გარეგნობის გამო (ღია, გრძელი, ხვეული თმა მქონდა) ყოველთვის რეაქციები იყო ჩემზე „ვაიმე, რა საყვარელია, ბარბის თოჯინას ჰგავს
„დაახლოებით სამი წელია „პარტიზანი მებაღე“ ვარ, ჯგუფს ჩამოყალიბებიდან რამდენიმე თვეში შევუერთდი და იქიდან მოყოლებული მოძრაობის აქტიური წევრი ვარ. პირველად, ამ მოძრაობის შესახებ ვაკის პარკის მწვავე შემთხვევის დროს გავიგე. უცებ აღმოვაჩინე, რომ იყო ხალხი, ვინც მწვანე საფარს იცავდა და ხმამაღლა საუბრობდა ამაზე, პროტესტს გამოთვქვამდა. მაშინ პირველად შემოვიდა
„ჩემი ბავშვობა ცოტა რთული იყო, 15 წლის ასაკში 20 წლის ძმა დამეღუპა ავარიაში. დავრჩი ერთი სახლში. ის კი არა რომ შევეგუეთ, რომ აღარ არის ჩემი ძმა, არა გარდაცვლილთან ერთად დავიწყეთ ცხოვრება. მან იმქვეყნიურში გააგრძლება ცხოვრება ჩვენთან ერთად და ჩვენ აქ. რაღაცნაირად შევეგუეთ ამ ცხოვრებას. მერე იყო