„მე ვარ მარიამ მიქიაშვილი, 28 წლის. მყავს ერთი შვილი, რომელიც ერთი წლის ხდება მალე და მეუღლე. ვცხოვრობ თბილისში და განათლებით ვარ სპეციალური პედაგოგი. ნორვეგიაში ვსწავლობდი სპეციალური პედაგოგის სპეციალობას. მანამდე ბაკალავრი დავამთავრე, სოციალურ-პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტი თსუ-ში. საკმაოდ რთული იყო ჩემთვის სწავლა უნივერსიტეტში თბილისში და მერე იმიტომაც
„თეოდორა არის 6 წლის, დადის ბაღში და საქართველოს პორტიჯის ასოციაციაში, სადაც ჩართულია ადრეული განვითარების პროგრამაში 2-3 თვის ასაკიდან. ახლა ამთავრებს ამ პროგრამას და მერე სკოლაში შევა, ოღონდ ჯერ არ გადაგვიწყვეტია რომელ სკოლაში. ეს ცოტა რთული საკითხია, ინკლუზიური განათლების ხარისხის გამო. დიდი ისტორია მოვიტოვეთ 6 წლის
„დავიბადე მამრობითი სქესის, თუმცა ვარ ინტერსექს ადამიანი, ანუ ადამიანი, ვისაც აქვს xx ქრომოსომა. სხვებს ბავშვობიდანვე არ ვგავდი და ამას ყველა მატყობდა ოჯახში, მითუმეტეს იმის პირობაზე, რომ 8 დედმამიშვილიდან, სადაც 4 ბიჭია, ყველაზე გამორჩეული მე ვიყავი. ჩამოყალიბების პროცესში მეტყობოდა, რომ სხვანაირი აღნაგობა მქონდა: გამოკვეთილი წელი, მკერდი,
თსუ-ს იურიდიული ფაკულტეტის მეოთხე კურსის სტუდენტი ვარ. მე რომ ისეთი ოჯახი არ მყოლოდა, როგორიც მყავს, მართლაც პრობლემური შეიძლებოდა გამხდარიყო ჩემი უნივერსიტეტში სწავლა. ჩვენ ქუთაისიდან ვართ და ჩემი ოჯახი თბილისში გადმოვიდა საცხოვრებლად, როდესაც მე სკოლაში უნდა მივსულიყავი. თავიდან მარტო ქართული ენის სახელმძღვანელო გვქონდა ბრაილით. დანარჩენს ყველაფერს დედაჩემი
„12 წლის ვიყავი ჩემი ორიენტაცია რომ გავაცნობიერე, თუმცა ძალიან ვმალავდი. ჩავიკეტე ჩემს თავში და ვმალავდი ამ ყველაფერს. ძალიან გამიჭირდა, გააზრება გამიჭირდა, საკუთარი თავის პოვნა გამიჭირდა. თითქოს ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ მაინც რაღაც მაწუხებდა შინაგანად. ჩემი უახლოესი მეგობარი მიყვარდა, მაგრამ არ მითქვამს, მეშინოდა მისი დაკარგვის. მეშინოდა
"პირველად, როცა ეს გავაანალიზე, ვიყავი ალბათ 8-9 წლის. როდესაც მივხვდი, რომ გოგოების მიმართ სხვანაირი გრძნობები მიჩნდებოდა. საკმაოდ საზრიანი ბავში ვიყავი და, რა თქმა უნდა, ამ თემაზე დავფიქრდი. რა ხდება, რატომ ხდება
"იმ გამოწვევებზე მინდა ვისაუბრო, რაც შვილის დაბადებისას გაჩნდა ჩემს ცხოვრებაში. ბავშვი 11 თვის ხდება და ახლახანს დავინახე გვირაბის ბოლოს სინათლე , მაგრამ ჯერ ვერ ვიტყოდი, რომ უკვე დავძლიე პრობლემები. ამ გამოწვევებიდან ერთ-ერთია საკუთარი თავის პოვნა, ანუ ვინ ვარ მე ახალ როლებში და ვინ ვარ მე,
„ოჯახში და მეგობრებში ქამინგაუთი გაკეთებული მაქვს. სახლში მარტო მე და დედა ვცხოვრობთ, მამა გარდაცვლილი მყავს. ზუსტად არ მახსოვს, 17-18 წლის ვიყავი, როცა ქამინგაუთი გავაკეთე. პირველად კლასელი გოგო შემიყვარდა და საკუთარ თავთან გავაცნობიერე ეს ყველაფერი, მაგრამ არ მყავდა არც ერთი ისეთი მეგობარი, ვისავ მოვუყვებოდი. ძალიან სტანდარტული
„დაბადებიდან ბებია და ბაბუა მზრდიდნენ. დედამ მიმატოვა, მამა კი 6 თვის ვიყავი, როდესაც გარდამეცვალა. ოჯახში ბავშვობიდანვე ყველაფერს მე ვაკეთებდი. ჩემი ქათმები, გოჭები, ინდაურები მყავდა, რომლებიც ჩემი შემოსავლის წყარო იყო. ძალიან პატარა, დაახლოებით 5-6 წლის ვიყავი, როდესაც პირველად მივხვდი, რომ სკოლაში უფროსი ბიჭების მიმართ მიჩნდებოდა გრძნობები.