„თეოდორა არის 6 წლის, დადის ბაღში და საქართველოს პორტიჯის ასოციაციაში, სადაც ჩართულია ადრეული განვითარების პროგრამაში 2-3 თვის ასაკიდან. ახლა ამთავრებს ამ პროგრამას და მერე სკოლაში შევა, ოღონდ ჯერ არ გადაგვიწყვეტია რომელ სკოლაში. ეს ცოტა რთული საკითხია, ინკლუზიური განათლების ხარისხის გამო. დიდი ისტორია მოვიტოვეთ 6 წლის
„პროფესიით ვარ ექიმი, ქირურგი და 2 შვილის დედა. ჩემი პროფესიის არჩევის დროს ახლობლების წინააღმდეგობას გადავაწყდი. მირჩევდნენ, რომ ქირურგობა რთული საქმე იყო და ქალის ორმაგი მოვალეობა - შვილების და ოჯახის მოვლა და ეს პროფესია შეუთავსებელი იქნებოდა. თუმცა სირთულეები არასდროს მაშინებდა და რაც მაინტერესებდა, ის პროფესია ავირჩიე.
„მძაფრად მახსოვს ის მომენტი, როდესაც სახლს ვტოვებდით. მაშინ 9 წლის ვიყავი. ბევრი ცუდი მოგონება მაქვს ამასთან დაკავშირებით, თუმცა ყველაზე მეტად დედაჩემის სახე დამამახსოვრდა, როდესაც ვუყურებდი როგორ ტიროდა. იმ დროს ვაცნობიერებდი რაც ხდებოდა. ვიცოდი რომ ომი იყო, რომ აუცილებლად უნდა წამოვსულიყავით და ასეც მოხდა
"ბავშვობიდანვე მიყვარდა თოჯინების კეთება. მე ზესტაფონელი ვარ, არდადეგებზე ვისვენებდით ხოლმე სოფელში და იქ სიმინდის ღეროსაგან დავიწყე თოჯინების გაკეთება, კაბებს ვუკერავდით და ასე ვერთობოდით. მაშინ არ იყო არც ტელევიზია, არც რადიო და რაღაცით ხომ უნდა გავრთობილიყავით?! მერე უკვე სწავლა რომ დაიწყო და უკვე დიდი გავხდი, ამას
"იმ გამოწვევებზე მინდა ვისაუბრო, რაც შვილის დაბადებისას გაჩნდა ჩემს ცხოვრებაში. ბავშვი 11 თვის ხდება და ახლახანს დავინახე გვირაბის ბოლოს სინათლე , მაგრამ ჯერ ვერ ვიტყოდი, რომ უკვე დავძლიე პრობლემები. ამ გამოწვევებიდან ერთ-ერთია საკუთარი თავის პოვნა, ანუ ვინ ვარ მე ახალ როლებში და ვინ ვარ მე,
„1992 წელს ქმარი გარდამეცვალა, არეულობა დაწყებული იყო უკვე აფხაზეთში. ქმრის გარდაცვალებიდან 40 დღის მერე წამოვედით გაგრიდან მე და ჩემი ორი შვილი, პატარები იყვნენ, გოგო 9 წლის და ბიჭი - 7 წლის. აი, სასეირნო გემები რომ არის, იმით წამოვედით. ამ გემზეც ძლივს მოვხვდით, იმხელა რიგი იყო.
ბილოგიური სქესი ჩვენს კულტურაში ქალისთვის უამრავ ბარიერს ქმნის. ეს ჩემი ცხოვრების ყველა ეტაპზე საკუთარ ტყავზე მაქვს გამოცდილი - ჩემი ნაადრევი ქორწინებიდან დაწყებული ჩემს კარიერულ წინსვლამდე დასრულებული, ყველაგან მიწევდა საკუთარი „ადამიანობის“, თანასწორი სტატუსის დამტკიცება და თავის დამკვიდრება. 16 წლის ვიყავი, როცა გავთხოვდი. შემდეგ 2 გოგონა შემეძინა.
„დაბადებიდან ბებია და ბაბუა მზრდიდნენ. დედამ მიმატოვა, მამა კი 6 თვის ვიყავი, როდესაც გარდამეცვალა. ოჯახში ბავშვობიდანვე ყველაფერს მე ვაკეთებდი. ჩემი ქათმები, გოჭები, ინდაურები მყავდა, რომლებიც ჩემი შემოსავლის წყარო იყო. ძალიან პატარა, დაახლოებით 5-6 წლის ვიყავი, როდესაც პირველად მივხვდი, რომ სკოლაში უფროსი ბიჭების მიმართ მიჩნდებოდა გრძნობები.
"ის, რომ ქალი მეორე სქესი იყო, ჯერ კიდევ ადრეულ ბავშვობაში აღვიქვი. ჩვენ ორი და ვართ. ძალიან ხშირად მესმოდა მამისგან, რომ არ ჰქონდა ცხოვრების მოტივაცია, რადგა არ ყავდა ბიჭი შვილი - მემკვიდრე. ეს ძნელი გასაგები იყო მაშინაც და საკმაოდ მტკივნეულია ახლაც. მაშინ, ბავშვობისას, უკვე ვიცოდი, რომ გამიჭირდებოდა